Het is nu zaterdag 8 september 15.00 uur als ik dit stukje schrijf en wat een dag alweer. Wat een belevenis om hier te zijn. Het is hier prachtig! We zitten midden tussen de bergen en de zon schijnt volop! Echt heerlijk! Vannacht wat minder geslapen dan gisteren allebei, maar dat mag de pret niet drukken. Vanochtend om 7.3…0 ontbeten met Mees weer midden op de tafel. We hebben een foto van Mees in een soort van sneeuwbal en die nemen we overal mee naar toe. Zo is hij toch een beetje bij het ontbijt en diner, want dan staat hij telkens midden op tafel. Om 09.00 uur vertrokken de fietsers en dus ook de supporters naar de Mortirolo. Wat zal vandaag brengen? Een hele moeilijke steile klim, dus iedereen is wat meer gespannen dan gisteren en Hans in het bijzonder. Zal hij het wel halen en dan het liefste zonder af te stappen? Natuurlijk haalt hij het zonder af te stappen! Hij fietst lekker zijn eigen tempo en laat zich niet gek maken door Jan en Robert die toch wel wat betere klimmers blijken te zijn. Nou ja, misschien niet echt beter, maar in ieder geval een paar kilo’s lichter. En ook zij geven Hans de complimenten over zijn prestaties. Wij konden met de auto de berg niet op, tenminste dat werd ten sterkste afgeraden dus dan luisteren we maar braaf naar de aanwijzingen. We zijn dus gaan staan bij de voet van de beklimming en daarna snel met de auto naar de andere kant van de berg om weer klaar te staan als ze naar beneden komen. Bovenop de berg was er een klein feestje, bleek achteraf, met muziek en meer sfeer dan gisteren op de top. Hans kwam als laatste beneden en was helemaal verrast wie er bovenop de berg stond: oudtante Nicolien met haar lover John! Erg leuke verrassing! Zij was dus wel de berg opgereden en begreep ook wel waarom ze dat ons hadden afgeraden! Bijna geen doen om tussen de fietsers te manoeuvreren. Ze waren ook maar net op tijd boven, want Hans was daar al gearriveerd. Gelukkig hebben ze elkaar daar even gezien en een kaarsje neergezet wat ze van oma Willem en opa Tikkie Tikkie mee hadden gekregen. Er brand nu dus boven op de Mortirolo ergens op een mooie steen onder een boom een kaars voor Mees. Hoe mooi is dat? Toen Hans begon aan de afdaling, begonnen ook Nicolien en John aan de afdaling met de auto. Beneden even samen gekletst en geknuffeld en al vrij snel gingen onze twee supporters weer op weg om verder van hun vakantie te genieten. Superleuke, onverwachte verrassing! Geniet van jullie vakantie! Wat was Hans trots toen hij beneden kwam! Hij had echt tegen vandaag opgezien en was blij dat de berg beklommen was. Het was hem niet eens heel erg tegen gevallen, ging goed zei hij. En wij waren ook allemaal blij dat iedereen weer heelhuids beneden was gekomen! Toppertjes! Alle mannen kregen onder aan de berg wat koude pastasalade en wat andere lekkere dingen te eten om weer fit aan de terugreis naar het hotel te beginnen. Dat was nog wel een tegenvaller, want dat was nog 24 kilometer vals plat omhoog! Wij dus snel weer de auto in en op het terras gaan zitten voor het hotel om de jongens bij binnenkomst weer aan te moedigen. En daar op het terras stond de volgende verrassing alweer te wachten, want Jean-Marc en Mieke waren gearriveerd! Gezellig samen een ijsje gedaan tot de fietsers er waren, even bijkletsen en daarna lekker douchen voor Hans. Kan ik ondertussen even dit stukje schrijven. Er zijn nog steeds maar weinig supporters op de been en we krijgen al complimenten over onze prestaties! We joelen en juichen bij iedereen in een oranje pakje en iedereen word blij van ons. Complimenten aan onze achterban! Echt fijn om hier met zo velen van te kunnen genieten. Want genieten dat doen we hier zeker, ook al zijn er heel soms wat mindere momenten. Maar heel soms hoor, want het genieten heeft toch wel de overhand. Frits heeft inmiddels besloten dat hij morgen niet gaat fietsen, maar dat hij meegaat met de lopers om zo toch de top van de Stelvio te bereiken! Om toch een beetje het gevoel mee te krijgen….. Helemaal super! Hij baalt ontzettend van de hele situatie en draagt zo toch zijn steentje bij. Nu het vandaag bij iedereen zo goed is gegaan is er goede hoop dat iedereen morgen ook  goed boven en weer beneden gaat komen. Ze hebben besloten om samen voor de tocht van 50 kilometer te gaan en niet aan de toertocht van 100 kilometer te beginnen. Vinden wij allemaal een hele verstandige beslissing! Morgen dus alweer de laatste dag van een geweldig, indrukwekkend en onvergetelijk evenement. De sfeer hier is erg goed en gemoedelijk. Iedereen maakt een praatje met elkaar en geniet van de kinderen die hier zijn. We horen ook heel vaak dat de kinderen de hele dag zo vrolijk zijn en altijd goede zin hebben. Hoezo herkenbaar?  Is echt wel opvallend bij veel van deze kinderen. We zien ook wel dat het echt wel een heel gesjouw is om de kinderen met alle bijbehorende spullen elke keer weer op tijd op de afgesproken plekken te krijgen. In die zin hebben wij het nu een stuk makkelijker. Makkelijker, maar ook weer niet want we zien natuurlijk ook de blije gezichten als de papa’s en mama’s aan komen fietsen en zij zien hun kinderen boven op de top of beneden aan de berg……

Razende Sterreporter Tessa